Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αφιερώματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αφιερώματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

21 Οκτωβρίου 2023

Το σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά στον Πύργο Τήνου


Με το που φτάνει ο επισκέπτης στον Πύργο, το κεφαλοχώρι της Τήνου, αντικρίζει το σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά στην είσοδο του χωριού. 


Ο Πύργος της Τήνου είναι ένας τόπος που έχουν επίσης γεννηθεί μερικοί από τους σπουδαιότερους Έλληνες καλλιτέχνες. Είναι και η έδρα της Τηνιακής μαρμαροτεχνίας, είναι το χωριό του μαρμάρου. Κάθε γωνιά του είναι ένα έργο τέχνης από μάρμαρο.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς (Πύργος Τήνου, 14 Αυγούστου 1851 – Αθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 1938) γεννήθηκε, γαλουχήθηκε και δημιούργησε σε αυτό το σπίτι.

Το ταπεινό του δωμάτιο. Το κρεββάτι του, η τσάντα του, 

το κρεμασμένο σακάκι του, χρηστικά αντικείμενα, σκίτσα και έργα που παρατηρείς καθώς περπατάς στο σπίτι, σου δημιουργούν την εντύπωση ότι ο Χαλεπάς ζει εκεί ακόμη. 

Έχεις την αίσθηση ότι για λίγο έχει βγει έξω στον κήπο και θα τον δεις να περνά την πόρτα και να μπαίνει μέσα στο σπίτι.

Ο Χαλεπάς υπήρξε μια ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη με τραγική μοίρα. Η ζωή του υπήρξε απόλυτα μυθιστορηματική μοιρασμένη ανάμεσα στην τρέλα, στη δημιουργία και στη δόξα. 

Γόνος οικογένειας φημισμένων Τηνίων μαρμαρογλυπτών, καθώς ο πατέρας του και ο θείος του είχαν μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση μαρμαρογλυπτικής με παραρτήματα στο Βουκουρέστι, την Σμύρνη και τον Πειραιά. Η οικογένεια του τον προόριζε για έμπορο, αλλά ο ίδιος αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική. Προικισμένος με ξεχωριστό ταλέντο, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Σχολείον των Τεχνών και από το 1872, με υποτροφία του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, συνέχισε στην Ακαδημία του Μονάχου. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Μόναχο, εξέθεσε τα έργα του Το παραμύθι της Πεντάμορφης και Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα, για τα οποία βραβεύθηκε. Παρά τις συνεχείς διακρίσεις, η διακοπή της υποτροφίας του τον ανάγκασε να επιστρέψει το 1876 στην Αθήνα.

Το 1876 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου άνοιξε δικό του εργαστήριο. Το 1877 άρχισε να δουλεύει το πιο διάσημο γλυπτό του, την Κοιμωμένη για τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Τα έργα αυτά, όπως και άλλα της ίδιας περιόδου, χαρακτηρίζονται από τη ρεαλιστική απόδοση και την εξαιρετική χρησιμοποίηση των διδαγμάτων του κλασικισμού.

Τον χειμώνα του 1877, ο Χαλεπάς υπέστη νευρικό κλονισμό. Άρχισε να καταστρέφει τα έργα του, ενώ επιχείρησε κατ' επανάληψη να αυτοκτονήσει. Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα αίτια της ψυχασθένειάς του ήταν η τελειομανία, η υπερκόπωση από την αδιάκοπη εργασία και ίσως ένας άτυχος έρωτας για μία συμπατριώτισσά του. 


 Ωστόσο, εκείνη την εποχή, με τη ψυχολογία και τη ψυχιατρική ακόμα στα πρώτα τους στάδια, οι γονείς του Χαλεπά και οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τα βαθύτερα αίτια της ψυχασθένειας του. Οι γονείς του τον έστειλαν ταξίδι στην Ιταλία, μήπως τον βοηθούσε να συνέλθει, αλλά η θεραπεία του ήταν μόνο πρόσκαιρη.


 Με την επιστροφή του στην Ελλάδα άρχισαν ξανά τα συμπτώματα: καταβύθιση στην σιωπή, απομόνωση, παραμιλητό και αναίτιο γέλιο. 


Η σταδιακή επιδείνωση της υγείας του τα χρόνια που ακολούθησαν οδήγησε στον εγκλεισμό του στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας από το 1888 ως το 1902 και στη διακοπή της εργασίας του για σαράντα ολόκληρα χρόνια αφού μετά την έξοδό του από το Ψυχιατρείο και την εγκατάστασή του στην Τήνο, ό,τι έπλαθε το κατέστρεφε είτε ο ίδιος είτε η μητέρα του, που θεωρούσε τη γλυπτική υπαίτια για την ασθένεια του γιου της.


Στο Ψυχιατρείο, ο Χαλεπάς αντιμετωπίστηκε με το σκληρό τρόπο που αντιμετώπιζαν όλους τους ψυχασθενείς την εποχή εκείνη: οι γιατροί και οι φύλακες είτε του απαγόρευαν να σχεδιάζει και να πλάθει, είτε του κατέστρεφαν οτιδήποτε εκείνος είχε δημιουργήσει και κρύψει στο ερμάριό του. 


Λέγεται πως από όσα έργα προσπάθησε να δημιουργήσει μέσα στο Ψυχιατρείο,
 ένα μόνο σώθηκε, κλεμμένο από κάποιον φύλακα και παραπεταμένο στα υπόγεια του ιδρύματος, όπου ξαναβρέθηκε τυχαία το 1942.


Ο θάνατος της μητέρας του το 1916 υπήρξε καθοριστικός, πλέον ο Χαλεπάς μπορούσε απερίσπαστος να αφοσιωθεί στην τέχνη του. Σε αυτή τη φάση όμως κανένα έργο δε θυμίζει το παλιό ύφος. Τώρα εμφανίζει ένα στυλ ελεύθερο, αυθόρμητο και πηγαίο και επικεντρώνεται στην ουσία των συνθέσεων και όχι στη λεπτομερή επεξεργασία της επιφάνειας, την εκλέπτυνση ή την ωραιοποίηση.


Έχοντας αφήσει πίσω τα διδάγματα της Ακαδημίας, μοιάζει σα να δοκιμάζει τις δυνάμεις του, αντλώντας από την περίοδο που ο ίδιος είχε δηλώσει ότι προτιμούσε: την «πριν Φειδίου». Οι μορφές του γίνονται στιβαρές, επιβλητικές, μερικές φορές σχεδόν ιερατικές, εσωστρεφείς και αποτραβηγμένες σε ένα δικό τους κόσμο, οι συνθέσεις αποτελούνται από όγκους συμπαγείς, χωρίς κενά, κατεργασμένους τόσο, ώστε να τονίζουν τα ουσιαστικά στοιχεία της φόρμας.




Ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης που ακροβατούσε ανάμεσα στο τεράστιο ταλέντο, στη μεγάλη εσωστρέφεια, στην τραγική μοίρα, στην τρέλα και στην απομόνωση. Η ζωή του υπήρξε ένας ασταμάτητος αγώνας ανάμεσα στη δημιουργία και στην αυτοκαταστροφή. Με μια μάνα που κατέστρεφε τα έργα του και του απαγόρευε την ενασχόληση με ό,τι περισσότερο αγαπούσε με τη γλυπτική. 

Στο σπίτι του, τόσα χρόνια μετά το θάνατο του, μοιάζει να ζει ακόμη εκεί. Σαν να δημιουργεί στα σιωπηλά σε μια γωνιά, σαν να περιφέρεται η σκιά του. Αν βρεθείτε στο Πύργο, μπείτε στο ταπεινό αυτό σπίτι και αφουγκραστείτε το. 


Μπορεί να σε ενδιαφέρει και αυτό:

5 Μαρτίου 2023

Nelly's: Η πρώτη έκθεση για τη σπουδαιότερη Ελληνίδα φωτογράφο στο Μουσείο Μπενάκη


Είκοσι πέντε χρόνια μετά τον θάνατο της Nelly’s και πενήντα χρόνια από την έναρξη λειτουργίας των Φωτογραφικών Αρχείων του, το Μουσείο Μπενάκη, θεματοφύλακας του πολύτιμου έργου της από το 1984, μας καλεί στην πιο μεγάλη αναδρομική έκθεση της «μεγάλης κυρίας της ελληνικής φωτογραφίας» που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα και επανασυστήνει τη δημιουργό στο σύγχρονο κοινό.


Η έκθεση αποτελείται από περισσότερες από 500 φωτογραφίες της Nelly’s: 350 πρωτότυπες εκτυπώσεις επιλεγμένες από το αρχείο της, με 150 ψηφιακά τυπώματα από τα αρνητικά της.

 Παρακάτω σας παρουσιάζω λίγα μόνο στοιχεία και στιγμιότυπα της έκθεσης.

Φωτογραφικές μηχανές της Nelly's

Όλα τα πορτρέτα της ήταν εξαιρετικά. 
Με δυσκολία ξεχωρίζεις κάποια.
Σημαντικές προσωπικότητες -όλων των κατηγοριών- στάθηκαν μπροστά στο φακό της.

Παραπάνω ενδεικτικά μια επιλογή...: 
α. Λάμπρος Κωνσταντάρας, β. Κωστής Παλαμάς
γ. Ελευθέριος Βενιζέλος, δ. Ο βιολιστής και συνθέτης Fritz Kreisler



Η Ακρόπολη, τα Προπύλαια και ο ναός της Αθηνάς Νίκης
 Αθήνα, γύρω στο 1930, Nelly's

Δελφικές Γιορτές, Ικέτιδες του Ευριπίδη
 Δελφοί, 1930, Nelly's

Εμποροπανήγυρη. Υπάτη, γύρω στο 1930
 Έλλη Σεραϊδάρη-Σουγιουλτζόγλου (Nelly's) 

Η ρωσίδα χορεύτρια Elizaveta Lila Nikolska στον Παρθενώνα
Αθήνα, Νοέμβριος 1930, Nelly's

Κίνηση που προκάλεσε αντιδράσεις...
Φωτογραφίες που έχουν μείνει στην ιστορία.


 Σαντορίνη, 1928-34Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (Nelly’s).
© Μουσείο Μπενάκη/Φωτογραφικά Αρχεία


Εύζωνες χορεύουν, Αθήνα, 1937/38
Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (Nelly’s). 
© Μουσείο Μπενάκη/Φωτογραφικά Αρχεία

Το δίπλωμα της, Δεκέμβριος 1923

Το φωτογραφείο της στην Αθήνα, στην Ερμού.

Να συναντιόμαστε...

να γεμίζει η ψυχή μας τοπία, εικόνες, ομορφιά...

να συνειδητοποιούμε τις ρίζες
την αξία της δημιουργίας...

Να κρατάμε δυνατά μέσα μας...

...εκείνα που αξίζουν και τόσο πληγώνουμε.

Να ενδυναμώνουμε την αγάπη μας για την τέχνη της φωτογραφίας...

Σήμερα δε μπορούμε να διανοηθούμε πόση γνώση χρειαζόταν στην εποχή της Nelly's για να δημιουργηθούν αυτές οι φανταστικές εικόνες.

Αντικείμενα από το σκοτεινό θάλαμο που διατηρούσε στην Ν. Υόρκη


Βιτρίνα από το φωτογραφείο της στην Ν. Υόρκη


Προβολή της Ελλάδας σ' όλο τον κόσμο.


Από τις 23 Φεβρουαρίου έως τις 23 Ιουλίου το Μουσείο Μπενάκη τιμά τη Nelly’s, μια φωτογράφο που άσκησε τη δική της επιρροή στην ιστορία της φωτογραφίας.  

Βρεθήκαμε χτες το απόγευμα (4/3/2023) στο Μουσείο Μπενάκη και η έκθεση στάθηκε αφορμή να ταξιδέψει το μυαλό στο χρόνο, στις εποχές, στην ιστορία, στις ζωές ανθρώπων και της χώρας.

Όταν σε περικυκλώνει το σκοτάδι,
 στρέψου στο φως.

Μια σύντομη αναφορά στη ζωή της σπουδαίας, της πιο σημαντικής Ελληνίδας φωτογράφου:

Η σπουδαία Ελληνίδα φωτογράφος Έλλη Σουγιουλτζόγλου-Σεραϊδάρη (23 Νοεμβρίου 1899 - 17 Αυγούστου 1998), γνωστή με το ψευδώνυμο Nelly’s, γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1899 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας.

Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα το 1924 και έπειτα μετέβη στη Δρέσδη  με τον αδελφό της για να σπουδάσει ζωγραφική, αλλά εν τέλει ασχολήθηκε με τη φωτογραφία. Επέστρεψε στην Αθήνα και άνοιξε το πρώτο της εργαστήριο στην οδό Ερμού.

Με τον φακό της απαθανάτισε πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, πορτραίτα διάσημων ανθρώπων της εποχής αλλά και απλών αγροτών της υπαίθρου, φωτογραφίες με ιδιαίτερη ιστορική σημασία μιας και σε αυτές αποτύπωσε τη ζωή στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Ανάμεσα σε άλλα έργα της ξεχωρίζουν η γυμνή φωτογράφιση της Μόνα Πάεβα (Mona Paeva), πρώτης μπαλαρίνας της Opera Comique στην Ακρόπολη καθώς και οι φωτογραφίες που τράβηξε από τις Δελφικές Εορτές του 1927 και του 1930. Έζησε για αρκετά χρόνια στην Αμερική από όπου επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα το 1966.

Κεντρική θέση στο έργο της έχει η ιδιαίτερη χρήση του φωτός και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Το 1989 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της. Δώρισε το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου της στο Μουσείο Μπενάκη. Έχει τιμηθεί με το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα, με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ εξέδωσε πολλά λευκώματα με φωτογραφίες της και παρουσίασε τα έργο της σε πολλές εκθέσεις. Η Έλλη Σουγιουλτζόγλου – Σεραϊδάρη πέθανε στη Νέα Σμύρνη Αττικής, στις 17 Αυγούστου του 1998.

--

Η έκθεση πραγματοποιείται στο κτίριο της οδού Πειραιώς 138, σε επιμέλεια της Αλίκης Τσίργιαλου και σε σχεδιασμό της Ναταλίας Μπούρα.

23/02 έως τις 23/07/2023

Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, 118 54 Αθήνα

Εισητήρια 9 €, 12 €

10 Φεβρουαρίου 2019

Elliott Erwitt












Ο Elliott Erwitt (γέν. 26 Ιουλίου 1928, Παρίσι) είναι ένας φωτογράφος διαφήμισης και ντοκιμαντέρ, γνωστός για τις ασπρόμαυρες λήψεις ειρωνικών και παράλογων καταστάσεων της καθημερινότητας - πρόκειται για έναν master της «καθοριστικής στιγμής» του Henri Cartier-Bresson.  Απολαύστε τη ματιά του!

Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες του στο magnumphotos.com

28 Ιουνίου 2016

Στολίδι το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος... Θα το σεβαστούμε, θα το αξιοποιήσουμε;



Είναι πραγματικό στολίδι το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος... 
Το επισκέφτηκα δυο φορές το Σαββατοκύριακο, παρακολουθώντας ξεναγήσεις και εκδηλώσεις. Είναι σχεδόν έτοιμο να παραδοθεί στο κοινό, ακριβώς στους προκαθορισμένους χρόνους του.  Το διπλό κτιριακό συγκρότημα που θα στεγάσει τη νέα Εθνική Βιβλιοθήκη και τη νέα Εθνική Λυρική Σκηνή της Αθήνας εντυπωσιάζει τον επισκέπτη.

Μια λωρίδα θάλασσας μπροστά στα κτίρια της Εθνικής Βιβλιοθήκης & της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. ‪#‎speechless‬ ‪#‎renzopiano‬
**

Περπάτησα σε όλη την έκταση του, παρακολούθησα ξεναγήσεις στα κτίρια και συναυλίες, επισκέφτηκα την εικαστική έκθεση "Φως και Χρώμα Ελληνικό στη Ζωγραφική του Τέτση", ξάπλωσα στο γρασίδι του, περπάτησα στους κήπους του, ατένισα από ψηλά τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα από τον Πειραιά μέχρι το Λυκαβηττό και την Ακρόπολη. Πρόκειται πραγματικά για ένα στολίδι, που το ελληνικό δημόσιο δε θα μπορούσε ποτέ να κατασκευάσει. Το ερώτημα πλέον είναι κατά πόσο θα μπορέσει το δημόσιο να το συντηρήσει, αλλά και εμείς οι πολίτες να το σεβαστούμε πραγματικά.


Παρακολούθησα ξενάγηση στο εσωτερικό της νέας Εθνικής Βιβλιοθήκης. Όποιος αγαπά τις βιβλιοθήκες και γνωρίζει σε ποια κατάσταση βρίσκονται στην Ελλάδα, δε γίνεται να μην εκστασιαστεί - αντικρίζοντας αυτό το καινούργιο κτίριο. Πόσο μάλλον αν γνωρίζει σε τι δύσκολες συνθήκες λειτουργούσε η ΕΒΕ τα τελευταία χρόνια...


Το νέο κτίριο είναι σχεδιασμένο με δυνατότητα φιλοξενίας μέχρι και 3 εκατομμυρίων βιβλίων και με ειδικά διαχωρισμένους χώρους ανάλογα με τις κατηγορίες κοινού. Χώρους για τα παιδιά "μικρούς" αναγνώστες, για ερευνητές, για φοιτητές, για ηλικιωμένους κλπ. 


Σύγχρονη βιβλιοθήκη, απόλυτα εντυπωσιακή. 
Ένα ζωντανό όνειρο για τους λάτρεις των βιβλιοθηκών.


Μέσα στο κτίριο όλα μύριζαν καινούργιο. 


Το κτίριο είναι σχεδιασμένο να υποδέχεται το ηλιακό φως εσωτερικά. Διαθέτει μοντέρνα, ευχάριστη και πολύχρωμη επίπλωση. Δεν παραπέμπει σε κάποιο περιβάλλον "μουσείου", αντίθετα σε προδιαθέτει να αισθανθείς θετικά, όμορφα, άνετα.  


Παράλληλα είναι απόλυτα προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της νέας ψηφιακής εποχής. 


Ένα κτίριο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του επισκέπτη.

Αγορά• κοινός τόπος συνάθροισης μεταξύ της ΕΒΕ και της ΕΛΣ. 
‪#‎snfcc‬ ‪#‎lookingdown‬ ‪#‎snfccmetamorphosis‬ ‪#‎renzopiano
**‬

O διάσημος Ιταλός αρχιτέκτονας Renzo Piano, ονόμασε το χώρο ανάμεσα στα δύο κτίρια «Αγορά», με σκοπό να αποδώσει και να τονίσει την αρχαιοελληνική έννοια, θέλοντας να γίνει ένας κοινός τόπος συνάθροισης και σημείο έλξης των Αθηναίων. 


Το έργο κόστισε 560 εκ. ευρώ, δούλεψαν σε αυτό περίπου 6.500 άνθρωποι και ολοκληρώθηκε σε 10 χρόνια. Τα συναισθήματα που ένιωσα περιδιαβαίνοντας το, ήταν σίγουρα από τη μια χαρά και αισιοδοξία, μα από την άλλη ανασφάλεια για το αν θα μπορέσουμε να σταθούμε άξιοι να το εκμεταλλευτούμε και να το σεβαστούμε. 
Οι φόβοι, οι σκέψεις, οι ενδοιασμοί είναι πολλοί και φοβάμαι όχι αβάσιμοι. 


Τι να πρώτο θαυμάσεις; 
Το τεχνητό κανάλι 400x30 μ., ακριβώς μπροστά από τα κτίρια της ΕΒΕ και της ΕΛΣ,
 όπου μπορούν να διεξαχθούν μέχρι και ιστιοπλοϊκοί αγώνες; 


Τα προσεγμένα υλικά κατασκευής (πεντελικό μάρμαρο, ξύλο, μπετόν, γυαλί, ); 


Το πάρκο των 170 στρεμμάτων με μεσογειακή βλάστηση, το οποίο σχεδίασε η Ντέμπορα Νέβινς και συναγωνίζεται σε έκταση τον Εθνικό Κήπο;  Στην ξενάγηση ειπώθηκε ότι ήδη τα τελευταία μόλις δυο χρόνια έχει αλλάξει η πανίδα της περιοχής. 


Ναι το έργο είναι φοβερό και σχεδόν έτοιμο. Πρόκειται για ένα έργο μεγάλης εξωστρέφειας, μα και δυναμικής καθώς συνδυάζει όπερα, βιβλιοθήκη, κάτι που σημαίνει και κέντρο έρευνας, πάρκο και ευρύτατη φύση δράσεων σχεδιασμένων για ενεργούς πολίτες. Ίσως αυτή η δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος να έχει τη δύναμη να αναδιαμορφώσει την ποιότητα της ζωής μας, να αλλάξει τη ζωή της πόλης.  Η ουσιαστική και μόνη ανάπτυξη μιας χώρας ξεκινά από τη δημιουργία βιβλιοθηκών, κέντρων πολιτισμού και γνώσης. Αυτά προκαλούν την όποια μορφή αναγέννησης. 


Μπορεί αυτό το έργο να αποτελέσει αφορμή να ενταχθεί το βιβλίο, η όπερα, οι τέχνες, ποικίλες προσεγμένες πολιτιστικές εκδηλώσεις μέσα στη ζωή μας;

Η Αθήνα διψά για το έργο. Το χρειάζεται. 
Πόσο όμως εφικτό είναι να συντηρηθεί και να αναγεννήσει ένα όραμα, ειδικά τη συγκεκριμένη στιγμή, με βάση τις δυσκολίες που βιώνει η χώρα μας;  

Εξαιρετική η εικαστική έκθεση με έργα του Τέτση. 
Ανοικτή στο κοινό έως και τις 31.07.2016.
Ελεύθερη είσοδο
**

Στιγμές απλά αναλογιζόμενη ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη για ένα διάστημα αδυνατούσε να πληρώσει το ρεύμα στο κτήριο της, αναρωτιέμαι πραγματικά πως θα σηκώσει το βάρος της συντήρησης ενός τόσο θαυμάσιου μα όμως τιτάνιου έργου. Όπως και η Λυρική.

Ηλιοβασίλεμα από το "Φάρο",
 το πιο ψηλό σημείο του ΚΠΙΣΝ.

Ας ήρθε για να μείνει & 
να αναδιαμορφώσει την πόλη και τις ζωές μας... #wishfulthinking #snfcc
**

Πέρα από τους προβληματισμούς, όλοι εμείς είμαστε οι πρώτοι που θα πρέπει να διεκδικήσουμε, αυτό το στολίδι να μπει στις ζωές μας ουσιαστικά. Εμείς θα πρέπει πια ν' αφήσουμε τη μουρμούρα, τη μεμψιμοιρία, τη γκρίνια. Εμείς να το χαρούμε, να το προστατεύουμε και να διεκδικήσουμε τη νέα Εθνική Βιβλιοθήκη, τη νέα Λυρική Σκηνή και πράσινο στην πόλη. Εμείς θα πρέπει να το σεβαστούμε, να απαιτήσουμε την καθαριότητα και το σεβασμό στο περιβάλλοντα χώρο. Αυτά είναι στοιχεία που δεν τα θεωρούμε αυτονόητα στην καθημερινότητα. Ο πολιτισμός από εκεί όμως πρώτα πάντα ξεκινά. 


Δε θέλω να γράψω ότι "αμφιβάλλω", θα γράψω όμως ότι φοβάμαι - ειδικά μετά και από την εμπειρία του 2004 - εάν θα μπορέσει να είναι λειτουργικό το ΚΠΙΣΝ. Ενδοιασμοί υπαρκτοί και ρεαλιστικοί. Μα ας ξεκινήσουμε από την προσωπική ευθύνη του καθένα μας.

Πριν αλλάξεις τα μυαλά των άλλων, προσπάθησε να αλλάξει πρώτα το δικό σου μυαλό.
Εύχομαι το ΚΠΙΣΝ να ήρθε για να μείνει και να αναδιαμορφώσει τις ζωές μας. 

Related Posts with Thumbnails