27 Φεβρουαρίου 2012

Κυριακάτικη βόλτα της αποκριάς

Ας μοιραστούμε σημερινές φωτογραφίες 
βόλτα στην αποκριάτικη Πλάκα
μπαλόνια
χρώματα
σερπαντίντες
αποκριά 2012 σε δοκιμαζόμενη πόλη
που επιμένει να χαίρεται
να δημιουργεί
γέλα παλιάτσο
...χαρτοπόλεμος σε δρόμους
σε στέκια αγαπημένα...
γωνιές
τρενάκι
ποδήλατο με το σκύλο
λατέρνα
έξω από την Ακρόπολη
στο Ηρώδειο
κάτω από την Ακρόπολη
μπλε σερπαντίνα στο μάρμαρο
ελιά
έρχεται η άνοιξη
πρασινάδα
άνθη
Δες αυτό.  Μου έκανε απίστευτη εντύπωση (!) 
Κάποιος φύτεψε τη λέξη "θάρρος" πλάι από τη Δ. Αρεοπαγίτου
 καθώς κατηφορίζεις από την Ακρόπολη... Υπέροχο!

24 Φεβρουαρίου 2012

μαριονέτα




Την Κυριακή είχε μια ηλιόλουστη μέρα...


Ο κόσμος βγήκε έξω στην πόλη, 
να ξεχαστεί λίγο από όσα συμβαίνουν...



 Περπατώντας στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου,
 πετύχαμε αυτή την καλλιτέχνιδα του δρόμου...


Σταθήκαμε και τη χαζέψαμε...


...και γίναμε ξανά και εμείς παιδιά.


Δες τη χαρά στα μάτια του...


Μόνο σε τέτοιες μαριονέτες λέμε "ναι"!

Ακολουθεί ένα βίντεο από αυτή τη στιγμή της βόλτας μας.



Με αυτό σας εύχομαι 
καλό σαββατοκύριακο...
...να περάσετε όμορφα
να είστε καλά...

22 Φεβρουαρίου 2012

Γράμμα από τον Καζαντζάκη


Αγαπητέ φίλε,

Η Ελένη αντιγράφει ένα μυθιστόρημα στη γραφομηχανή, Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται… Είναι εντελώς σύγχρονο και νομίζω καλό. Τόρα άρχισα ένα καινούργιο, καθώς και μια νέα τραγωδία, εμπνευσμένη από την τορινή τραγωδία της Ελάδας.

Ελπίζω – και φοβούμαι – πως θα μείνω πολήν καιρό εδώ. Εδώ δουλεύω λαμπρά, το κλίμα είναι εξαίσιο, θάλασσα ήλιος, τροπικά δέντρα, καλοί άνθρωποι, μοναξιά. Το σώμα είναι γερό, το μιαλό δουλεύει, κρατώ αλάκαιρη την Ελάδα κάτω από τα βλέφαρά μου -και τίποτα θαρώ δε μου λείπει. Έχω μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελάδας που θέλουν να την γκρεμίσουν. Μα αφτή ’ναι αιώνια, το ξέρω καλά, και θα βγει κι από τη δοκιμασία αφτή γιγαντωμένη.

Είμαι βέβαιος πως μεγάλες ψυχές και μεγάλα έργα γίνουνται και θα γενηθούν από το αίμα αφτό κι από τα δάκρυα. Ποτέ δεν είχα τόση πίστη κ’ εμπιστοσύνη στη ράτσα μας όπως τόρα. Είναι αιωνίως ο Χριστός που ξανασταβρόνεται για ν’αναστηθεί.

Πρέπει, αλήθεια, νάμαστε περήφανοι. την σύμπτωση αφτή να γενηθούμε Έληνες. Και συν να νιόθουμε, κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και στίχο που γράφουμε, πως έχουμε μεγάλη ευθύνη.

Ο στοχασμός αφτός, τα τελευταία τούτα χρόνια, που γνώρισα από κοντά την παγκόσμια intelligentsia και είδα τους αντιπροσώπους της και τους μίλησα και τους έζησα, μου δίνει τη Μεγάλη Βεβαιότητα για την ασύγκρητη αξία της ράτσας μας.

Γενηθήκαμε άρχοντες. Φοβερή γη και ευθύνη.

Να μου χαιρετάτε, Σας παρακαλώ πολύ, όλους τους φίλους και συντρόφους. Ο «θεός» μαζί Σας, αγαπητέ φίλε, και μαζί με την Ελάδα.

Ν. Καζαντζάκης

Απόσπασμα από γράμμα του Νίκου Καζαντζάκη στον Μηνά Δημάκη (Εκδ. Το Ελληνικό Βιβλίο, Αθήνα, 1975).

(Διατηρήθηκε η ορθογραφία του Ν. Καζαντζάκη)

Παραχώρηση της Επιθώρησης Le Regard crétois τεύχος, #37, Φεβρ. 2012 της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη

Πηγή 

20 Φεβρουαρίου 2012

καταλόγια

Λεωφ. Βασιλίσσης Όλγας, στο βάθος διακρίνεται η Ακρόπολη, τέλη 19ου αιώνα.
Φωτ. Paul Paron des Granges. Ε.Λ.Ι.Α.


Δύσκολη εποχή για να είσαι Έλληνας. Να ζεις και να προσπαθείς να κρατήσεις τη λογική, το μυαλό και τη ψυχή σου αλώβητη. 
Πρωινό Παρασκευής, η μέρα ξεκινά με την είδηση της ληστείας στο μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας.  Πρώτη σκέψη... "Μπέστε σκύλοι αλέστε" .

Πως να αντισταθείς σε όλο αυτό τον παραλογισμό; Πως να αντιμετωπίσεις την πλήρη ανευθυνότητα και την αναισθησία των ακατάλληλων "υπευθύνων"; Πως να μην αφήσεις το μίσος και την οργή να εισχωρήσει στη ψυχή σου; Ποιος ακούει τη δική σου φωνή; Πως να εμποδίσεις τη συστηματική προσπάθεια να σε διώξουν από όσα αγαπάς;

Βράδυ της ίδιας μέρας. Δεν θα μείνω μέσα, θα βγω να περπατήσω. Να βρεθώ με ανθρώπους που νιώθουν όπως εγώ.


Αργά το βράδυ στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Περπατώ, η Ακρόπολη στα δεξιά μου. 
Πόσα έχει δει εκείνη, πόσα πολλά γνωρίζει, τι πόνο, τι απόγνωση, τι αγώνα, τι καρδιές και τι προδοσίες. Πόσα πράγματα που ποτέ δεν μου είπε, πράγματα που δεν θα καταλάβαινα.


Υπάρχουν γωνιές σε αυτή τη χώρα ξεχωριστής ιστορίας.  Πόσοι όμως τις γνωρίζουν; Πόσοι έχουν συναίσθηση αυτής της 'κληρονομιάς', της ομορφιάς που εμπνέεται και δεν εξαντλείται στον ήλιο και στη θάλασσα; Αρκετοί, με πρώτους τους ανεύθυνους "υπεύθυνους", δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα της σπουδαιότητας της.


Στέκομαι για μια στιγμή και τη χαζεύω, καθώς ξεπροβάλλει από τα δέντρα. Από μακρυά ακούγονται φωνές, παρέες γελάνε και σχολιάζουν. Ενώ όλα σε αυτή τη χώρα μεθοδικά καταρρέουν, την ίδια ακριβώς στιγμή συνεχίζει πεισματικά να υπάρχει. Μια ελπίδα δίχως ίσως λογική, τροφοδοτεί ανεξήγητα ζωές και υπάρξεις.


Φτάνουμε σε ένα μικρό υπόγειο θεατράκι στο Θησείο.  Τίποτα δεν προμηνύει το τι μπορεί να συμβαίνει εκεί μέσα.  Μια ταπεινή γωνιά, όπου αναγεννιούνται σκέψεις.  Καρδιές που σιωπηλά δημιουργούν, απέχοντας από την ανούσια, ηχηρή φαρσοκωμωδία των ημερών.


Καταλόγια, Θέατρο ΚέλυφοςΠέντε κλασσικά δημοτικά τραγούδια, αναπαρίστανται με βάση τους κώδικες της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, κείμενα που εκτός από τέλεια συμπυκνωμένες τραγωδίες αποτελούν επίσης και συνδετικό κρίκο της νεοελληνικής λογοτεχνίας με την κλασσική εποχή.


Ιστορίες που δεν έχουν συγγραφέα, αλλά γεννήθηκαν μέσα από αφηγήσεις πραγματικών γεγονότων, πήραν τη μορφή ποιήματος και μεταδόθηκαν από στόμα σε στόμα. Στοιχείο που τα καθιστά άρτια λογοτεχνικά και ικανά να στηρίξουν την αναπαράσταση τους μέσα από τους κώδικες του αρχαιοελληνικού θεάτρου.


Η δημοτική ποίηση, το δημοτικό τραγούδι, οι παραλογές και γενικά η λαϊκή παράδοση είναι στοιχεία άρρηκτα συνδεδεμένα με τις βαθιές ρίζες του πολιτισμού μας.  


Αναπαραστάσεις εξωπραγματικών πλασμάτων, ξωτικών, ιστορίες άλλων μακρινών εποχών με συμπαρασύρουν. Η χρήση μασκών, κουκλοθεάτρου και θεάτρου σκιών καθιστούν ιδιαίτερα απαιτητική την παράσταση. 


Στην αρχαία Ελλάδα το θέατρο ήταν σημαντικό στοιχείο της ζωής στην πόλη.  Σύμφωνα και με την επίσημη ορο­λογία, ο δραματικός ποιητής "εδίδασκε".  Οι παραστάσεις ήταν ενταγμένες στη ζωή του πολίτη, ανεξαρτήτως εισοδήματος, διοργανωμένες για να έχει ευκαιρίες αναψυχής υψηλού επιπέδου. Καθώς κύρια αποστολή του ήταν να παρέχει ηθική διδαχή και πολιτική παι­δεία.

Σήμερα κάποια φαεινά μυαλά αποφάσισαν να καταργήσουν το μάθημα Θεατρικής Αγωγής από τα σχολεία της χώρας. Θα αφήσουμε να συμβεί; 

Αναπόφευκτες πάλι οι σκέψεις και αντικρουόμενα τα συναισθήματα. 
Για μια πολιτική που μοιάζει σαν να έχει βαλθεί να σκοτώσει ότι έχει απομείνει όρθιο και ότι παλεύει να γεννηθεί. 
Για μια λαβωμένη πόλη που όμως συνεχίζει να με εκπλήσσει, με κάποιους ανθρώπους που παλεύουν πιστά και κόντρα στο ρεύμα. 
Δυο αντίθετες στιγμές μέσα στην ίδια μέρα, τόσα αντικρουόμενα μηνύματα που παλεύουν  να βρουν σανίδα σωτηρίας.

16 Φεβρουαρίου 2012

Bazaar βιβλίων εκδόσεων Άγρα





Αυτή είναι μια καλή είδηση για τους βιβλιόφιλους. Κάθε φορά που οι εκδόσεις Άγρα οργανώνουν μπαζάρ, στην έδρα τους στη Ζωοδόχου Πηγής στα Εξάρχεια επικρατεί συνωστισμός! Το ραντεβού επιστρέφει ξανά από τις 17 έως τις 19/2 (ακριβώς δίπλα από το νεοκλασικό τους, στο νούμερο 101) και για τρεις μέρες οι πιο διάσημες πένες του γνωστού εκδοτικού οίκου κυκλοφορούν... μισοτιμής, ήτοι βιβλία πεζογραφίας, ποίησης, δοκίμια, αρχαία ελληνική και βυζαντινή γραμματολογία, αστυνομικά, λευκώματα και παιδικά.

15 Φεβρουαρίου 2012

Χέρια σαν κι αυτά




Υπάρχουν χέρια που φυτεύουν ένα δέντρο
και άλλα χέρια που του βάζουνε φωτιά
υπάρχουν χέρια που σαν πέσεις σε σηκώνουνε ξανά
σίγουρα θα 'χεις συναντήσει δύο χέρια σαν κι αυτά



Υπάρχουν χέρια που πατάνε την σκανδάλη
και άλλα χέρια που προσφέρουν γιατρειά
υπάρχουν χέρια που χτυπάνε χέρια αλύπητα σκληρά
ίσως μια μέρα συναντήσεις δύο χέρια σαν κι αυτά



Υπάρχουν χέρια που έχουν μάθει να σου δίνουν
και άλλα χέρια που ζητάνε μοναχά
υπάρχουν χέρια που τις νύχτες σε χαϊδεύουν στοργικά
σίγουρα θα 'χεις συναντήσει δύο χέρια σαν κι αυτά



Υπάρχουν χέρια που απ' το άδικο έχουν σφίξει
έχουνε σφίξει και έχουν γίνει μια γροθιά
και μ' άλλα χέρια έχουν σμίξει για να σβήσουν την φωτιά
ίσως τα χέρια τα δικά μας να 'ναι χέρια σαν κι αυτά



Βλέπω κι απόψε εδώ μέσα κάτι χέρια
χειροκροτάνε και μας δίνουνε χαρά
θα 'θελα λίγο να σηκώσουμε τα χέρια μας ψηλά
να τραγουδήσουμε παρέα με δυο χέρια σαν κι αυτά

9 Φεβρουαρίου 2012

επιλεκτική γενοκτονία


Επιλεκτική γενοκτονία, ειδικά προσαρμοσμένη στους φτωχούς, 
στους αδύναμους, στους συνταξιούχους, στους χαμηλόμισθους, 
στην κατώτατη και στη μεσαία τάξη.


Αν και απέτυχαν όλα τα 'μέτρα' ως τώρα, συνεχίζουν μέχρι την τελική 
ισοπέδωση των γονιών, των παππούδων, των επόμενων γενεών.


Οι πολιτικοί δε μπορούν να εκπλήξουν ούτε τους εαυτούς τους. 
Κάπως έτσι η βία μεταφέρεται στην καθημερινότητα σου.
Κάπου εδώ τελειώνουν και τα λόγια.

8 Φεβρουαρίου 2012

Όχι στην ανεργία


Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου, το Τελευταίο τετράδιο , το οποίο περιέχει κείμενα που γράφτηκαν για το blog του συγγραφέα. 


"Όχι στην ανεργία.
Η σοβαρότατη οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση που συνταράζει τον κόσμο μας φέρνει την αγωνιώδη αίσθηση πως φτάσαμε στο τέλος μιας εποχής χωρίς να καταφέρουμε να διακρίνουμε τι και πώς θα είναι αυτό που θα ακολουθήσει.

Τι κάνουμε εμείς, που παρακολουθούμε, αδύναμοι, τη συνθλιπτική προέλαση των μεγάλων οικονομικών και χρηματοπιστωτικών ηγεμόνων, ξετρελαμένων για να κατακτήσουν όλο και περισσότερο χρήμα, όλο και περισσότερη εξουσία, με όλα τα μέσα, νόμιμα ή παράνομα, που έχουν στο χέρι τους, καθαρά ή βρόμικα, ομαλά ή εγκληματικά;

Μπορούμε να αφήσουμε την έξοδο από την κρίση στα χέρια των ειδημόνων; Δεν είναι αυτοί οι ίδιοι, οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί ανώτατου επιπέδου παγκοσμίως, οι διευθυντές των μεγάλων πολυεθνικών, οι κερδοσκόποι, με τη συνενοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης, οι οποίοι, με την υπεροχή αυτού που θεωρεί τον εαυτό του κάτοχο της απόλυτης σοφίας, μας πρόσταζαν να σωπάσουμε όταν τα τελευταία τριάντα χρόνια δειλά διαμαρτυρόμασταν, λέγοντας πως δεν ξέρουμε τίποτα, και γι' αυτό μας γελοιοποιούσαν; Ήταν η εποχή της απόλυτης μονοκρατορίας της Αγοράς, αυτής της με θράσος αυτομεταρρυθμιζόμενης και αυτορυθμιζόμενης οντότητας που έχει επιφορτιστεί με το αμετάκλητο πεπρωμένο να προετοιμάζει και να υπερασπίζεται παντοτινά και αιώνια την προσωπική και συλλογική μας ευτυχία, παρ' όλο που η πραγματικότητα αναλαμβάνει να τη διαψεύδει ανά πάσα ώρα που περνά.

Και σήμερα, που καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων; Θα τελειώσουν επιτέλους οι φορολογικοί παράδεισοι και οι αριθμημένοι λογαριασμοί; Θα ερευνηθεί αμείλικτα η προέλευση των γιγάντιων τραπεζιτικών καταθέσεων, των φανερά παραβατικών χρηματοπιστωτικών μηχανορραφιών, των αδιαφανών συναλλαγών που σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι παρά μαζικό ξέπλυμα μαύρου χρήματος, από το εμπόριο ναρκωτικών και άλλες κακοποιές δραστηριότητες; Και οι πρόχειρες λύσεις της κρίσης, επιδέξια προετοιμασμένες προς όφελος των συμβούλων διοίκησης και εναντίον των εργαζομένων;

Ποιος θα λύσει το πρόβλημα των ανέργων, εκατομμυρίων θυμάτων της επονομαζόμενης κρίσης, που εξαιτίας της φιλαργυρίας, της κακοήθειας ή της ηλιθιότητας των δυνατών θα συνεχίσουν να είναι άνεργοι, κακοζώντας προσωρινά με άθλια κρατικά επιδόματα, ενώ τα μεγάλα στελέχη και οι διευθυντές επιχειρήσεων που οδηγήθηκαν σε πτώχευση απολαμβάνουν ποσά εκατομμυρίων καλυμμένοι από θωρακισμένα συμβόλαια;

Αυτό που συμβαίνει είναι από κάθε άποψη ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας και υπ' αυτή την προοπτική πρέπει να αναλυθεί στα δημόσια φόρα και στις συνειδήσεις. Δεν είναι υπερβολή. Εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας δεν είναι μόνο οι γενοκτονίες, οι εθνοκτονίες, τα στρατόπεδα θανάτου, τα βασανιστήρια, οι επιλεκτικές δολοφονίες, οι λιμοί που προκαλούνται εσκεμμένα, οι μαζικές επιμολύνσεις, οι εξευτελισμοί ως μέθοδος καταστολής της ταυτότητας των θυμάτων. Έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας είναι επίσης αυτό που οι χρηματοπιστωτικές και οικονομικές εξουσίες, με την ενεργή ή σιωπηλή συνενοχή των κυβερνήσεων, εν ψυχρώ διέπραξαν εναντίον εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, που απειλούνται να χάσουν ό,τι τους έχει απομείνει, το σπίτι και τις οικονομίες τους, αφού έχουν χάσει τη μοναδική και πολύ συχνά ισχνή πηγή εισοδήματος, δηλαδή τη δουλειά τους.

Είναι δεοντολογικό χρέος, ηθική προσταγή να πούμε «Όχι στην ανεργία». Όπως και να καταγγείλουμε ότι την κατάσταση αυτή δεν τη γέννησαν οι εργαζόμενοι, ότι δεν πρέπει να είναι αυτοί που θα πληρώσουν την ανοησία και τα λάθη του συστήματος.

Λέγοντας «Όχι στην Ανεργία» ανακόπτουμε την αργή αλλά αμείλικτη γενοκτονία στην οποία το σύστημα καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους. Ξέρουμε πως μπορούμε να βγούμε από αυτή την κρίση, ξέρουμε πως δεν ζητάμε το φεγγάρι. Και ξέρουμε πως έχουμε φωνή για να τη χρησιμοποιήσουμε. Μπροστά στην υπεροψία του συστήματος, επικαλούμαστε το δικαίωμά μας στην κριτική και στη διαμαρτυρία. Εκείνοι δεν τα ξέρουν όλα. Έπεσαν έξω. Μας εξαπάτησαν. Δεν δεχόμαστε να είμαστε τα θύματα τους."

Related Posts with Thumbnails